Χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε εκδηλώσεις μέσω Διαδικτύου για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη της Ιρένα Σέντλερ, της ηρωίδας που έσωσε 2.500 παιδιά εβραϊκών οικογενειών στη Βαρσοβία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έλαβε πολλές διακρίσεις, προτάθηκε το 2007 για το βραβείο Νόμπελ, ενώ η ζωή της έγινε ταινία.

Η Ιρένα Σέντλερ, η οποία στα χρόνια του παγκοσμίου πολέμου διέσωσε από τα κρεματόρια των ναζί 2.500 παιδιά εβραϊκών οικογενειών και βοήθησε να διαφύγουν από το γκέτο της Βαρσοβίας. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Έθνος», επρόκειτο για μία ατελείωτη λίστα παιδιών για τα οποία η Ιρένα Σέντλερ μετά τον πόλεμο ξεκίνησε αγώνα για να τα παραδώσει πίσω στις οικογένειές τους, όσες είχαν βέβαια επιζήσει. Τα προσωπικά στοιχεία κάθε παιδιού είχαν φυλαχτεί μέσα σε μικρά βάζα τα οποία επιμελώς έθαβε στη γη για να μη βρεθούν από τα Ες-Ες ή την Γκεστάπο.

Πολλοί υποστηρικτές προωθούν σήμερα διεθνώς το Irena Sender Project με την παρουσίαση του έργου της και διοργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης. Μέσα από το Διαδίκτυο προωθούν τη δημοσιοποίηση της ιστορίας με στόχο να γίνει γνωστή σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εις μνήμην των εκατομμυρίων ανθρώπων που χάθηκαν.
Λίγο πριν από τον θάνατό της στις 12 Μαΐου του 2008, σε μια εκδήλωση η 98χρονη ?πλέον- Ιρένα έλεγε ότι «κάθε παιδί που σώθηκε με τη βοήθειά μου και όλων των υπολοίπων, που δεν είναι πλέον στη ζωή, είναι κυρίως η αιτιολογία της ύπαρξής μου σε αυτή τη γη και όχι λόγος για τιμές». Σήμερα, με όχημα το όνομά της αναδεικνύεται μια παγκόσμια πρωτοβουλία για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης.

Γεννημένη τον Φεβρουάριο του 1910 στη Βαρσοβία, η Ιρένα Σέντλερ στα χρόνια του πολέμου βρέθηκε νοσηλεύτρια στην υπηρεσία Πρόνοιας στη Βαρσοβία και βίωσε τον εκτοπισμό των Εβραίων, και τον αποκλεισμό τους στο τρομερό γκέτο της πόλης.
Με την κάλυψη που της παρείχε η στολή της νοσοκόμας, έμπαινε στο γκέτο της Βαρσοβίας προσπαθώντας να διασώσει τα παιδιά, καθώς έβλεπε ότι τα περιθώρια επιβίωσης συνεχώς στένευαν. Κι όμως, η λίστα της Σέντλερ μεγάλωνε συνεχώς και στο εγχείρημά της συνεργαζόταν με τη Ζεγκότα, τη γνωστή -τότε- οργάνωση αλληλοβοήθειας των Εβραίων, η οποία λάμβανε χρηματοδότηση από την εξόριστη κυβέρνηση της Πολωνίας. Μερικές φορές τα μικρά αγγελούδια μεταφέρονταν σε φέρετρα ως θύματα του τύφου με σφραγισμένα τα στόματα για να μην κλάψουν. Αλλα φυγαδεύτηκαν κρυμμένα μέσα σε σακιά με πατάτες.

Κάποια στιγμή, η ηρωίδα συνελήφθη, βασανίστηκε από τους Γερμανούς και τυχαία γλίτωσε την εκτέλεση. Από το 2008 που πέθανε μέχρι και σήμερα, τα παιδιά που είχε διασώσει δεν έπαψαν να διαδίδουν το μεγαλειώδες έργο της. «Διέσωσε όχι μόνα εμάς αλλά τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τις γενεές που θ’ ακολουθήσουν» έλεγε χαρακτηριστικά μια επιζήσασα κυρία στην εφημερίδα «New York Times».