Το διαδίκτυο στηρίζεται σε έναν κόμβο από 232 καλώδια τα οποία συνδέουν υποθαλάσσια την μία άκρη της γης με την άλλη με φυσικό τρόπο.

Η γνωστή εταιρεία TeleGeography δημοσίευσε το χάρτη των υποθαλάσσιων συνδέσεων του παγκόσμιου ιστού για το 2013. Στην ιστοσελίδα της δημοσιεύεται και διαδραστικός χάρτης με καταπληκτικό zoom στις περιοχές και πάρα πολλές πληροφορίες. Στο κάτω μέρος του χάρτη υπάρχει γράφημα με την ιστορική εξέλιξη των καλωδίων από το 1997 ενώ στην κάτω αριστερή γωνία φαίνεται το σύνολο του bandwidth που χρησιμοποιείτε από κάθε χώρα.


Πρόκειται για ειδικά τεράστια σε μήκος και πάχος καλώδια τα οποία συνδέουν τις ηπείρους μεταξύ τους και επιτρέπουν να υπάρχουν οι τηλεπικοινωνίες του πλανήτη όπως το τηλέφωνο και το web. . Μάλιστα το ουσιαστικό μέρος των τηλεπικοινωνιών βασίζεται σε αυτά τα καλώδια και όχι στους δορυφόρους, αφού παρέχουν φυσική και άμεση σύνδεση, φανταστείτε τι θα συνέβαινε εάν κάποιο από αυτά τα καλώδια καταστρεφόταν...

Ή μάλλον, μη το φανταστείτε. Το Δεκέμβριο του 2008, μια σοβαρή βλάβη στα υποθαλάσσια καλώδια άφησε χωρίς Ίντερνετ μεγάλες περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ινδίας και άλλων περιοχών της Ασίας, μέχρι να επιδιορθωθεί μέσα στον Ιανουάριο. Όμως οι ειδικοί θεωρούν πιθανότατες νέες βλάβες στην περιοχή, την οποία το New Scientist χαρακτήρισε «Αχίλλειο πτέρνα» του παγκόσμιου Web.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Προς το παρόν, παραμένει άγνωστο, πράγμα μάλλον ανησυχητικό. Στην πιο πρόσφατη περίπτωση, μια πεταμένη άγκυρα, από κάποιο από τα πολλά πλοία που διασχίζουν τη διώρυγα του Σουέζ, θεωρήθηκε υπεύθυνη.

Όμως μια άλλη αιτία προβάλλει ως πιθανότερη: οι υποθαλάσσιες κατολισθήσεις λόγω σεισμών, σύμφωνα με τον Ρότζερ Μούσον της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας. Όπως δήλωσε, επειδή η Μεσόγειος είναι ενεργό σύνορο ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες, συμβαίνουν μεγάλοι υποθαλάσσιοι σεισμοί, που φθάνουν μέχρι και οκτώ στην κλίμακα Ρίχτερ στην περίπτωση της Ελλάδας.


Το CS Cable Innovator, ένα πλοίο ειδικά σχεδιασμένο για τη μεταφορά καλωδίων οπτικών ινών και το μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο. Κατασκευασμένο το 1995 από τη φινλανδική Kvaerner Masa, έχει 145 μέτρα μήκος, ενώ είναι ικανό να μεταφέρει έως και 8.500 τόνους καλωδίου οπτικών ινών.

Μια εναλλακτική λύση, θα είναι να δημιουργηθούν επίγειες καλωδιακές συνδέσεις ανάμεσα στην Ευρώπη, τη Μ. Ανατολή και την Αφρική, πράγμα, που για παράδειγμα, θα σήμαινε ένα καλώδιο από την Ευρώπη, το οποίο, μέσω της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν, θα έφθανε στη Σ.Αραβία. Όμως εδώ προκύπτουν γεωπολιτικές και τεχνικές πλέον ανησυχίες. «Αν θεωρεί κανείς ότι τα καλώδια κινδυνεύουν στον ωκεανό, απλώς ας περιμένει να δει τι θα συμβεί, όταν θα διασχίζουν την ξηρά», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Άλαν Μόλντιν, της αμερικανικής εταιρίας αναλύσεων TeleGeography Research.

Στα υπάρχοντα 232 παγκόσμια καλώδια θα προστεθούν ως το 2014 άλλα 12 καινούρια για να εξασφαλίσουν τη μεγάλη ζήτηση και την αύξηση των πόρων που απαιτούνται για την διασύνδεση των χερσαίων εκτάσεων της γης.


Ας γνωρίσουμε τα υποθαλάσσια καλώδια που συνδέουν τον κόσμο



Αυτό που βλέπετε είναι ένα υποβρύχιο καλώδιο τηλεπικοινωνιών. Με διάμετρο 69 χιλιοστά (2,7 ίντσες), μεταφέρει το 99% του συνόλου του διεθνούς traffic (που συμπεριλαμβάνει Internet, τηλεφωνία και προσωπικά δεδομένα), συνδέοντας κάθε ήπειρο της Γης, με μόνη εξαίρεση την Ανταρκτική.

Αρχικά, τα υποβρύχια καλώδια ήταν απλές point-to-point συνδέσεις. Με την ανάπτυξη των υποθαλάσσιων διακλαδωτών (SBUs), όμως, πάνω από ένας προορισμός μπορεί να εξυπηρετηθεί από ένα ενιαίο σύστημα καλωδίων. Τα σύγχρονα συστήματα καλωδίων σήμερα έχουν συνήθως τις οπτικές ίνες τους τοποθετημένες σε έναν αυτοδιορθούμενο δακτύλιο, ενώ διαθέτουν εφεδρικά υποβρύχια τμήματα που ακολουθούν διαφορετικές πορείες στον πυθμένα του ωκεανού, ώστε σε περίπτωση βλάβης κάποιου τμήματος για μη διακόπτεται η σύνδεση.

Μέσα στο 2012, οι παροχείς «απέδειξαν με επιτυχία τη μακροπρόθεσμη, χωρίς λάθη, μετάδοση στα 100 Gbps κατά μήκος του Ατλαντικού Ωκεανού» σε διαδρομές έως 6.000 χλμ, κάτι που συνεπάγεται ότι ένα τυπικό καλώδιο μπορεί να μεταφέρει δεκάδες terabits ανά δευτερόλεπτο υποθαλάσσια. Οι ταχύτητες έχουν βελτιωθεί με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια… (Ενδεικτικά, μόνο 40 Gbit/s ήταν η ταχύτητα στην εν λόγω γραμμή τρία χρόνια νωρίτερα, τον Αύγουστο του 2009.

Ένα συνηθισμένο καλώδιο διαθέτει επτά ακόμη στρώματα πάνω από τις οπτικές ίνες.



1. Εξωτερικός μανδύας πολυαιθυλενίου
2. Ταινία μόνωσης «Mylar»
3. Μονωμένα μεταλλικά (από χάλυβα) σύρματα
4. Αδιάβροχο περίβλημα αργιλίου
5. Πολυάνθρακας
6. Σωληνίσκοι από χαλκό ή αργίλιο
7. Ζελατίνα πετρελαίου
8. Οπτικές ίνες

Περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τα υποβρύχια καλώδια



Παρά το γεγονός ότι κυριολεκτικά εκατομμύρια χιλιόμετρα καλωδίων επικοινωνιών έχουν τοποθετηθεί στο θαλάσσιο βυθό κατά τον τελευταίο αιώνα, λίγες επιστημονικές εργασίες έχουν τεκμηριώσει τις επιπτώσεις αυτών των καλωδίων στη θαλάσσια ζωή. Μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές του MBARI και του Εθνικού Θαλάσσιου Καταφυγίου Monterey Bay περιγράφει μια μοναδική βιολογική έρευνα του καλωδίου που βρίσκεται στο βαθύ πυθμένα της Κεντρικής California, η οποία διαπίστωσε ότι το καλώδιο είχε μόνο ήσσονος σημασίας επιπτώσεις για τους ζωντανούς οργανισμούς που κατοικούν στο θαλάσσιο πυθμένα. Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε μια ποικιλία θαλάσσιας ζωής που κατοικεί κοντά στο καλώδιο Pioneer Seamount, το οποίο διασχίζει την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του Half Moon Bay. Οι ζωντανοί οργανισμοί σε αυτή την εικόνα περιλαμβάνουν πολλούς θαλάσσιους αστερίες και ανεμώνες. Για να υπολογίσετε την κλίμακα, το καλώδιο είναι περίπου 3,2 εκατοστά (1,25 ίντσες) σε διάμετρο.



Πηγή: telegeography.com / newsnews.gr / digitallife.gr / theverge.com