Πέρυσι εντυπωσιαστήκαμε (και προβληματιστήκαμε ταυτόχρονα) με το τρισδιάστατο ολόγραμμα τουTupac, ο οποίος επέστρεψε στη σκηνή 16 χρόνια μετά το θάνατο του, αλλά κρίνοντας με καθαρά τεχνολογικά κριτήρια μπορούμε να κάνουμε λόγο για επίτευγμα των 3D artists. Κατά καιρούς έχουμε δει και την εξαιρετική δουλειά που γίνεται από τα διάφορα studios για τη δημιουργία των visual effects σε διάφορες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές (βλ. The Avengers, The Hobbit κ.ά), ωστόσο, αυτή τη φορά έχουμε έναν συνδυασμό “ανάστασης” διασημότητας και εκπληκτικών 3D γραφικών για τη διαφήμιση της σοκολάτας Galaxy από την Framestore.

Κυρίες και κύριοι, ήρθε η στιγμή να μεταφερθείτε στη δεκαετία του ’60 και να απολαύστε τη μυθική Audrey Hepburn στην Amalfi Coast του Σαλέρνο (Ιταλία).


Η Framestore ξεκίνησε βρίσκοντας μια σωσία της Hepburn, υπό την έννοια ότι τα περισσότερα χαρακτηριστικά της να πλησιάζουν σε αυτά της νεαρής (τότε) σταρ, στη συνέχεια σάρωσε το πρόσωπο της με ειδικό λογισμικό και κράτησε όλες της μυικές κινήσεις του για επεξεργασία μετά το γύρισμα.

Αφού ολοκληρώθηκε το ζωντανό γύρισμα, η ομάδα ήρθε αντιμέτωπη με μεγάλες δυσκολίες, αφού μπορεί η σωσίας να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στη Hepburn, ωστόσο, η προσαρμογή των εκφράσεων δεν μπορούσε να γίνει όσο πιστά θα ήθελαν. Έτσι, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα 3D μοντέλο της Hepburn χρησιμοποιώντας υλικό από ταινίες, παλιές φωτογραφίες και βιντεοσκοπήσεις της.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς, αυτό που τους δυσκόλεψε περισσότερο δεν ήταν το τελικό αποτέλεσμα στο δέρμα της (μοιάζει πραγματικά….πραγματικό), αλλά η απόδοση στο βλέμμα και στο χαμόγελο, επειδή είναι τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά της. Όπως καταλαβαίνετε, παρότι αρχικά επιλέχθηκε η σωσίας, σύντομα η Framestore κατάλαβε ότι ο μόνος τρόπος να γίνει σωστά η δουλειά θα ήταν η πλήρης δημιουργία με computer graphics.

Το αποτέλεσμα είναι απίστευτο, αλλά και πάλι ανοίγει μια κουβέντα σχετικά με το ηθικό σκέλος της επαναφοράς εκλιπόντων σταρ του παρελθόντος στο προσκήνιο. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να έχουμε μόνο εικόνα (η Hepburn δεν μιλά) αλλά δεν είναι μακριά η ημέρα που θα δούμε κανονική ομιλία με την πραγματική φωνή (π.χ. χρησιμοποιώντας μια database από ηχογραφήσεις, ταινίες, τραγούδια) στο βωμό της διαφήμισης.