Αφού κατάφεραν να χρησιμοποίησουν ακολουθίες DNA ως αποθηκευτικό μέσο για ψηφιακά δεδομένα, ο επόμενος στόχος για τη δημιουργία ενός πραγματικού βιοϋπολογιστή ήταν δημιουργία μιας βιολογικής “λογικής πύλης”, κατ’ αντιστοιχία με τα transistors που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρονικά συστήματα.


Αυτό κατόρθωσαν να επιτύχουν ερευνητές του Stanford University, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η λογική πύλη που κατασκεύασαν από DNA μπορεί να χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε να γίνονται αλλαγές στο γονιδίωμα ενός κυττάρου και να ελέγχονται οι λειτουργίες του (έλεγχος της ροής του RNA, το οποίο μεταφράζει τις εντολές του DNA μέσα στο κύτταρο), άρα να είναι δυνατός ο προγραμματισμός του για την εκτέλεση συγκεκριμένων διεργασιών.

Η βιολογική λογική πύλη ονομάστηκε “transcriptor” και σύμφωνα με τους ερευνητές, εάν τοποθετηθεί μέσα σε ζωντανό κύτταρο τότε θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό ή την αντιμετώπιση καρκίνου, ανιχνεύοντας συγκεκριμένες πρωτεΐνες που αποδεδειγμένα αποτελούν ένδειξη για την ασθένεια και παράγωντας επί τόπου το κατάλληλο φάρμακο (π.χ. μια άλλη πρωτεΐνη) για την καταπολέμηση της.

Κάτι παρόμοιο δεν είναι, φυσικά, εφικτό με τα συμβατικά υλικά, επομένως, γεννήθηκε η ανάγκη για τη δημιουργία τέτοιων λογικών πυλών από βιολογικά υλικά (π.χ. DNA και πρωτεΐνες), ενώ στα μελλοντικά σχέδια των ερευνητών περιλαμβάνεται η δημιουργία κανονικού βιολογικού κυκλώματος (σε αντιστοιχία με ένα ηλεκτρικό κύκλωμα) που θα χρησιμοποιεί πολλαπλές και διαφορετικές πύλες για την εκτέλεση πραγματικών υπολογιστικών διεργασιών.

Το μέλλον προμηνύεται λαμπρό, αλλά δυστυχώς η τόσο προσωπική Ιατρική δεν θα είναι κάτι που θα δούμε σύντομα, για πολλούς και διάφορους λόγους…