Δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται να ταξιδέψουν με αεροπλάνο και για κάποιον που επιλέγει συχνά αυτό το μέσο μεταφοράς είναι εύκολο να διακρίνει δίπλα του ή γύρω του αυτούς που... τρέμουν στην ιδέα της απογείωσης.

Κάποιοι φοβούνται τα ύψη, άλλοι πιστεύουν ότι τα αεροπορικά δυστυχήματα συμβαίνουν τόσο συχνά όσο τα τροχαία σε κακοκατασκευασμένους δρόμους, κι άλλοι γιατί -όσο κι αν ακούγεται περίεργο- δεν έχουν ξαναταξιδέψει ξανά με αεροπλάνο!

Εκτός από αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, οι περισσότεροι -ακόμη κι εκείνοι που δε φοβούνται καθόλου- μάλλον έχουν αναρωτηθεί κάποια στιγμή τι συμβαίνει μέσα στο πιλοτήριο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Σύμφωνα με άρθρο που επιμελήθηκε η Liz Vaccariello στην ιστοσελίδα του ABC News, υπάρχουν μερικά «μυστικά» που κανένας πιλότος δε θα ήθελε να αποκαλύψει στους επιβάτες του αεροσκάφους του.

Η δημοσιογράφος ρώτησε 17 πιλότους από τις ΗΠΑ, ζητώντας ευθείες απαντήσεις για τους εξωφρενικούς κανόνες ασφαλείας, τις ανεξήγητες καθυστερήσεις και για το τι πραγματικά συμβαίνει όταν το αεροσκάφος βρίσκεται στον αέρα και τι γίνεται πίσω από την καλά ασφαλισμένη πόρτα του πιλοτηρίου.

Αυτά που δε θα θέλατε να μάθετε ποτέ:

«Είμαι συνεχώς κάτω από την πίεση να κουβαλώ λιγότερα καύσιμα απ’ όσα θεωρώ εγώ ότι θα ήταν καλύτερα να έχει το αεροσκάφος επάνω του. Οι αεροπορικές εταιρείες προσπαθούν συνεχώς να μειώνουν το κόστος και θεωρούν ότι αν έχεις περισσότερα καύσιμα, καις και περισσότερα καύσιμα. Μερικές φορές αν έχεις ακριβώς όσα χρειάζεσαι και πέσεις σε καταιγίδα ή πρέπει να καθυστερήσεις την προσγείωση, ξαφνικά υπάρχει περίπτωση να βρεθείς χωρίς καθόλου καύσιμα και να πρέπει να προσγειωθείς σε άλλο αεροδρόμιο». - Πιλότος σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία.

«Κάποιες φορές οι αεροπορικές εταιρείες δε μας δίνουν χρόνο για να κάνουμε διάλειμμα και να φάμε κάτι. Έτσι αναγκαζόμαστε να καθυστερούμε τις πτήσεις, προκειμένου να βάλουμε κάτι στο στόμα μας». - Πρώτος αξιωματικός σε τοπικό αερομεταφορέα.

«Λέμε στους επιβάτες αυτό που θέλουν να ακούσουν. Δεν τους αποκαλύπτουμε πράγματα που θα τους έκαναν να φοβηθούν και να τα... κάνουν πάνω τους. Ποτέ δε θα με ακούγατε να πω: “Κυρίες και κύριοι έχουμε μηχανικό πρόβλημα”, ακόμη κι αν είναι αλήθεια». - Jim Tilmon, συνταξιούχος πιλότος της American Airlines στο Φοίνιξ.

«Το Υπουργείο Μεταφορών μάς πιέζει τόσο πολύ να τηρούμε τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα, που πολλές φορές δε μάς επιτρέπει να καθυστερήσουμε για λίγο μια πτήση, ακόμη κι αν υπάρχουν 20 άνθρωποι από μια άλλη πτήση που έχουν καθυστερήσει και πρέπει να επιβιβαστούν σε εμάς». - Πιλότος στην περιοχή Charlotte, N.C.

«Η αλήθεια είναι ότι είμαστε εξουθενωμένοι. Οι συνθήκες της δουλειάς μας απαιτούν να είμαστε σε επιφυλακή μέχρι και 16 ώρες χωρίς διάλειμμα. Αυτές είναι περισσότερες από όσες κάνει ένας φορτηγατζής σε εταιρεία μεταφορών. Και η μεγάλη διαφορά μας είναι ότι ενώ εκείνος μπορεί να κάνει στην άκρη του δρόμου και να ξεκουραστεί για λίγο, εμείς δε μπορούμε να... σταματήσουμε στο... επόμενο σύννεφο!» - Πιλότος σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία.

Αυτά που θέλουν οι πιλότοι να γνωρίζετε:

«Μερικοί κανονισμοί δε βγάζουν νόημα ακόμη και για εμάς. Όπως για παράδειγμα αν όταν βρισκόμαστε στα 39.000 πόδια με ταχύτητα 400 μίλια την ώρα με πολλές πιθανότητες το αεροσκάφος να πέσει σε κενό αέρος, οι αεροσυνοδοί να μπορούν να σερβίρουν ζεστό καφέ και σνακ. Όταν όμως είμαστε στο έδαφος και πηγαίνουμε με 5 έως 10 μίλια την ώρα, να πρέπει αναγκαστικά να είναι δεμένες στις καρέκλες τους». -Jack Stephan, πιλότος της US Airways με βάση την Annapolis, ο οποίος πετάει από το 1984.

«Τα χειρότερα αεροδρόμια για εμάς είναι το Reagan National στην Ουάσινγκτον και το John Wayne στο Orange County της Καλιφόρνια. Προσπαθείς με χίλια ζόρια να προσγειωθείς και να απογειωθείς από αυτά. Το δε John Wayne είναι απαράδεκτο γιατί οι πλούσιοι κάτοικοι της περιοχής ενοχλούνται από το θόρυβο και έχουν κάνει παράπονα, και πρέπει εμείς να προσπαθούμε να... κάνουμε όσο περισσότερη ησυχία μπορούμε!». - Πιλότος, Νότια Καρολίνα.

«Σε μερικά αεροδρόμια με πολύ στενούς διαδρόμους, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η προσγείωση δε θα είναι ομαλή, όσο καλός κι αν είναι ο πιλότος. Μερικά από αυτά είναι: το αεροδρόμιο John Wayne, το Jackson Hole, του Wyoming, του Σικάγο και το Reagan National» - Joe D’Eon, πιλότος σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία.

«Μπορεί να φοράω τη στολή μου, αλλά σίγουρα δεν είμαι ο καταλληλότερος για να απαντάω στις ερωτήσεις σας σε ένα αεροδρόμιο. Πηγαίνουμε σε τόσα πολλά, που το πιο πιθανό είναι να μην έχουμε ιδέα γι’ αυτά που μάς ρωτάτε». - Πιλότος σε τοπικό αερομεταφορέα στο Charlotte, N.C.

«Αυτό συμβαίνει συνέχεια: Βρισκόμαστε για παράδειγμα στο Πίτσμπουργκ με προορισμό τη Φιλαδέλφεια, όμως λόγω καιρικών συνθηκών πρέπει να υπάρξει καθυστέρηση. Ο καιρός στο Πίτσμπουργκ είναι τέλειος και ξαφνικά ακούγεται ένας επιβάτης να λέει ότι μίλησε με κάποιον στη Φιλαδέλφεια και ότι κι εκεί ο καιρός είναι καλός. Όμως αυτό που δε γνωρίζουν είναι ότι στον αεροδιάδρομο μεταξύ Πίτσμπουργκ και Φιλαδέλφεια υπάρχει μια μεγάλη καταιγίδα». - Jack Stephan.

«Οι τοπικοί αερομεταφορείς δεν έχουν τους ίδιους κανόνες ασφαλείας. Οι πιλότοι τους μπορεί να μην είναι πάρα πολύ εκπαιδευμένοι και έμπειροι, και οι επιβάτες δεν το γνωρίζουν αυτό». - Πιλότος σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία.
«Αν θέλετε να πείτε κάτι καλό σε έναν πιλότο, επαινέστε τον για την ικανότητά του στην προσγείωση». - Joe D’Eon.

«Κι όμως συμβαίνει. Οι αεροπορικές εταιρείες έχουν αναπροσαρμόσει τις ώρες άφιξης, έτσι ώστε να δηλώνουν καλύτερους χρόνους τελικά. Έτσι μπορεί να πουν ότι μια πτήση διαρκεί δύο ώρες, ενώ κανονικά κάνει 1 ώρα και 45 λεπτά». - Πιλότος της AirTran Airways στην Ατλάντα.