Ο Φώτσης με τον Τεόντοσιτς έλυσαν διαφορές του ελληνικού πρωταθλήματος. Ήταν απόρροια ενός γελοίου μίσους που καλλιεργήθηκε από τους παράγοντες και ποτίστηκε από τον Τύπο. Οι παίκτες απλά μπήκαν στον χορό. Έστω και τελευταίοι. Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ (VIDEO).

Ο υπόλοιπος πλανήτης έχει αναγάγει σε μόδα το «what if». Κοινώς «τι θα γινόταν αν». Σε διάφορα ιστορικά γεγονότα αναλύουν τι θα συνέβαινε αν ο πρωταγωνιστής έπαιρνε διαφορετική απόφαση. Εμείς ως Έλληνες αισθανόμαστε τυχεροί διότι είδαμε πώς θα τελείωνε ένας από τους αγώνες των πλέι οφ Παναθηναϊκού –Ολυμπιακού αν κάποιοι παίκτες είχαν τότε πιο λυμένο το ζωνάρι για καυγά.

Διότι το τονωτικό ξύλο στο ΟΑΚΑ, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από τις μεταχρονολογημένες μπουνιές, στους αγώνες των αιωνίων. Αν ψάχνετε ενόχους και δράστες αναζητήστε τους στους δύο μεγάλους και σε όλους εμάς που εδώ και δύο χρόνια στηρίζουμε την απίστευτη πόλωση σε ένα πρωτάθλημα για δύο.

Προσέξτε κανείς δεν αρνήθηκε οι παίκτες κάποιες φορές να έρχονται στα χέρια πάνω στην ένταση. Φυσιολογικό είναι και κάτι που έχει συμβεί σε όλους μας έστω και στα μονά στα ανοικτά γήπεδα της Κλειούς στον Χολαργό.

Όταν εμείς ως δημοσιογράφοι έχουμε φτάσει να μετράμε τους πόντους των παικτών της ομάδας μας, να ζητάμε να κοπούν παίκτες επειδή δεν είναι …δικοί μας, όταν ουσιαστικά αποκρύπτουμε τους πόντους των άλλων διεθνών αποθεώνοντας μόνο τα παιδιά μας, κατηγορώντας τους άλλους γι ασχετοσύνη, το ξύλο είχε την υπογραφή μας.

Ο Φώτσης με τον Τεόντοσιτς έλυσαν διαφορές του ελληνικού πρωταθλήματος. Ήταν απόρροια ενός γελοίου μίσους που καλλιεργήθηκε από τους παράγοντες και ποτίστηκε από τον Τύπο. Οι παίκτες απλά μπήκαν στον χορό. Έστω και τελευταίοι.

Πρωτίστως όμως, τα άφησαν οι ίδιες οι ομάδες, προτίμησαν να κοιτάξουν αλλού. Και άρεσαν στους φιλάθλους. Να θυμίσουμε την αποθέωση του …Μητσάρα επειδή έφτυσε τον προκλητικό Σέρβο. Μόνο που δεν έγινε γιγαντοαφίσα η ροχάλα. Την ίδια ώρα που στο ΝΒΑ ή σε οποιοδήποτε πολιτισμένο σημείο της Αφρικής ο …Μητσάρας θα έκανε καιρό να δει παρκέ και ο Τεόντοσιτς θα ζητούσε…δανεικά από τα πρόστιμα, εμείς…ζήτω.

Να μην ξεχάσουμε ότι ουδείς ζήτησε από τον Ολυμπιακό να κατέβει το εμετικό πανό κατά του Διαμαντίδη. «Μα η ομάδα αδικήθηκε, τι να κάνουμε»; Από τιμωρία; Μόνο το …πανί. Ένας Στερν που χρειάζεται.

‘Ηδη ο Τεόντοσιτς είναι Μιλοσάρα για τον κόσμο του Ολυμπιακού και Φωτσάρα για τους πράσινους. Έτσι παλλικάρια πράσινα και κόκκινα; Υπάρχει κανείς που να τους αποδοκίμασε; Θεοποιήστε τους. Όταν στα παιδιά, διότι οι αθλητές όσο μεγάλοι κι αν είναι παραμένουν παιδιά, δεν τους κάνεις παρατήρηση τότε άντε να τα μαζέψεις.

Για να καταλάβουμε όλοι πού βρισκόμαστε σε σχέση με τον πολιτισμένο μπασκετικό κόσμο, παραθέτουμε το κείμενο του δημοσιογράφου Jason Kersey της εφημερίδας Oklahoman: «Thunder center Nenad Krstic was at the center of a brutal brawl between Serbia and Greece at the Acropolis Tournament in Athens. Krstic didn’t appear to start it, but starts throwing punches at about the :40 mark.

This seems crazy because Krstic has never shown a mean bone in his body during his NBA career.

Will he play for Serbia in the FIBA World Championships? But, more importantly to Thunder fans, how does this affect his status with OKC? Is he likely to be reprimanded for this by the team or league, or can he be?». Δεν χρειάζεται μετάφραση. Ο δημοσιογράφος διερωτάται αν ο παίκτης θα τιμωρηθεί από την ίδια την ομάδα ή αν θα παρέμβει το ΝΒΑ. Μόνο και μόνο βλέποντας το βίντεο. Απολίτιστοι.

Και τώρα τα πληρώνει και πρέπει, δυστυχώς, να τα πληρώσει η εθνική ομάδα. Να πληρώσει ο αρχηγός της που εκτός της πρώτης αντίδρασης η οποία ήταν απόρροια εκνευρισμού (πρέπει ο Τεόντοσιτς να του έβαλε πονηρά το πόδι κάτω από το δικό του στο τρίποντο) μετά έψαχνε να τον βρει για να τον κτυπήσει περισσότερο λησμονώντας πως ως αρχηγός φέρει μεγαλύτερες ευθύνες, να πληρώσει ο Τσαρτσαρής γιατί ξέχασε τον πραγματικό του εαυτό πράττοντας και μιλώντας περισσότερο με οπαδική ιδιότητα, να πληρώσει ο Σχορτσιανίτης που έδειρε πολύ κόσμο στην προσπάθειά του να βοηθήσει.

Το τι θα κάνουν οι Σέρβοι είναι δικό τους πρόβλημα. Είναι προφανές ότι νοιώθουν πως όπως μας έσφαζαν με τους διαιτητές τα 90ς τώρα τους σφάζουμε εμείς. Θυμάται ο Ντούντα πως το έκανε και αντιλαμβάνεται πως του το…κάνουμε.

Απλά εμείς αντιδρούσαμε μόνο ως φίλαθλοι αποδοκιμάζοντας τον εθνικό τους ύμνο(από τις πλέον μαύρες μας στιγμές) αυτοί, όπως το 2007 ο Μίλισιτς, αντιδρούν με βρισιές και μπουνιές ως παίκτες. Στο καλό και να μην τους βρούμε στο δρόμο μας.

Ο Ολυμπιακός όμως έχει ευθύνη να ασχοληθεί με τον Τεόντοσιτς. Όπως λέγαμε ότι όφειλε ο Παναθηναϊκός να τιμωρήσει παραδειγματικά τον Διαμαντίδη, το ίδιο ισχύει τώρα. Διότι αν ο Διαμαντίδης είχε… παρελθόν, ο Φώτσης ουδέποτε έδωσε δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Και δεν τρελάθηκε ξαφνικά. Ο Σέρβος έχει στιγμές που προκαλεί.

Γιατί ρε Μπουρούση; Γιατί ρε Ζήση;

Μοναδική ένσταση στην όλη ιστορία αφορά στην στάση του Μπουρούση και του Ζήση. Ο σέντερ μας έκανε ένα τραγικό λάθος. Μπήκε μπροστά κι έσωσε τον Κρίστιτς. Διότι αυτός ο παλλικαράς από το πίσω πίσω στην θέα του Σχορτσιανίτη, σε λίγο θα έφτανε στην Κοζάνη. Άστον ρε…καπετάνιε να τον αρπάξει ο Σόφο να δούμε πως συρρικνώνεται ο άνθρωπος.

Μετά ο Ζήσης δεν επέτρεψε στον Μπουρούση να αρπάξει τον Κρίστιτς. Έγκλημα. Άστον ρε Νικόλα να πληρώσει η Οκλαχόμα Σίτι τα χρήματα του συμβολαίου του σε γάζες.

Πέραν της όποιας πλάκας, ο Νέναντ Κρίστιτς δεν πρέπει να φύγει από την χώρα. Του αξίζει να μπλέξει με την ελληνική δικαιοσύνη η οποία μέσα στην μόνιμη αδράνειά της, θα εκδίκαζε την υπόθεσή του σε μία δεκαετία και μέχρι τότε θα μετρούσε τοίχους στον Κορυδαλλό. Του άξιζε γιατί από την δειλία του και την ψευτομαγκιά του κτύπησε τον Μπουρούση ο οποίος πάλευε να τον προστατεύσει.

Οι …εθνικές διαιτησίες

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Ίβκοβιτς κάνει προπόνηση για το πρωτάθλημα. Πλασάρει εικόνα πιο σκληρή από τον προκάτοχό του στον Ολυμπιακό. Ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει και ποιους θα συναντήσει στο πρωτάθλημα. Μόνο που την Πέμπτη είχε απόλυτο δίκιο. Η τηλεόραση(ήχος και εικόνα) ήταν μάρτυρας μίας γελοίας αποβολής στα όρια της πρόκλησης.

Αυτοί όμως είναι οι Έλληνες διαιτητές ιδιαίτερα οι διεθνείς. Ο ένας χειρότερος από τον άλλο σημείο παρεξήγησης. Από την άλλη καταλαβαίνουμε όλοι γιατί δεν σφυρίζουν οι μη διεθνείς μεγάλους αγώνες. Μην μας αφήσουν να χαρούμε ένα παιχνίδι μπάσκετ.

Οι Σέρβοι, όπως και οι Σλοβένοι με τον Ντράγκιτς να φωνάζει συνέχεια, είχαν δίκιο. Οι εθνικές διαιτησίες στους τρεις αγώνες προκαλούν, μας κάνουν αντιπαθείς. Αυτός ο διαγωνισμός για το ποιος θα δείξει στο …μεγάλο αφεντικό πιο πατριώτης επέτρεψε να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Σε κάθε αγώνα η αντίπαλη ομάδα στο 3’ είχε τέσσερα φάουλ. Δεν είναι καλή υπηρεσία, το γράψαμε και για την Κύπρο, να μας σφυρίζουν συνέχεια Έλληνες διαιτητές διότι μέχρι τώρα δεν έχουμε δώσει ούτε έναν αγώνα με τρεις διαιτητές εκτός Ελλάδας. Κι επειδή γνωρίζουμε τους συγκεκριμένους ρέφερι τα πράγματα γίνονται …χειρότερα.

Μήπως να το σκεφτούμε για Βασιλειάδη;

Το ξύλο σε έναν αγώνα μπάσκετ έχει σίγουρα μία αρνητική διάσταση: μας αποσπά την προσοχή. Η εθνική μας στον δεύτερο δύσκολο αγώνα έδειξε την μία αδυναμία της: δεν διαθέτει σίγουρο σουτ. Προσποίηση ο Σπανούλης, προσποίηση ο Ζήσης, προσποίηση ο Καλάθης, ο Περπέρογλου, ο Διαμαντίδης. Με εξαίρεση τον Φώτση στην 12αδα, όπως σχηματίζεται, δεν υπάρχει άλλος παίκτης με σίγουρο σουτ. Ο Ίβκοβιτς το κατάλαβε έκλεισε την άμυνά του και μας ζόρισε. Στην επίθεση, στο καλύτερο σημείο της ομάδας του, έβαλε τον Κέσελι για να περιμένει στις γωνίες ανοίγοντας την δική μας άμυνα. Μήπως να σκεφτούμε πάλι την εμπάθεια προς τον Βασιλειάδη και να του δώσουμε την ευκαιρία να βοηθήσει;

Πέραν της μέτριας εμφάνισης, η ομάδα έχει ακόμα ρυθμό, παλεύει σοβαρά στην άμυνα, κυνηγάει τα ριμπάουντ, προσπαθεί να τρέξει. Είναι όλοι ενωμένοι κάτι που φάνηκε στο ξύλο. Καλό σημάδι αν ταξιδέψουν όλοι στην Τουρκία.