H χρεωκοπία της Αργεντινής αποτελεί μια περίπτωση στην οποία αξίζει να σταθούμε, γιατί έχει πολλές ομοιότητες με την περίπτωση... της χώρας μας αλλά κυρίως (όσο και αν φαίνεται παράξενο) γιατί έχει και αρκετές διαφορές.

Η «οικονομική δολοφονία» της Αργεντινής, σχεδιάστηκε και κατόπιν πραγματοποιήθηκε από τα ίδια σχεδόν πρόσωπα που επεξεργάστηκαν το σχέδιο αποδόμησης του Ευρώ με πολιορκητικό κριό τον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης. Την Ελλάδα!

Αν κάποιος νομίζει ότι το ΔΝΤ , η Goldman Sachs και η Παγκόσμια Τράπεζα, αποτελούνται από διαφορετικά πρόσωπα κάνε λάθος! Τα ίδια πρόσωπα που ελέγχουν το ΔΝΤ, ελέγχουν και παγκόσμιους , Αμερικανικούς και Ευρωπαϊκούς οικονομικούς θεσμικούς γίγαντες! Απλά, με διαφορετικά κοστούμια, συνεδριάζουν σε … διαφορετικά τραπέζια!

Η Αργεντινή ως «πρόβλημα», δημιουργήθηκε από την Goldman Sachs με σκοπό να ανακτήσει το χαμένο κύρος του το ΔΝΤ.

Η «κρίση» έκανε την εμφάνισή της στη χώρα το 1998 και διήρκησε μέχρι το 2002.

Την περίοδο 2001-2002 το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Αργεντινής κατέρρευσε ως φυσικό επακόλουθο της οικονομικής ύφεσης που είχε προσχεδιαστεί από τους οικονομικούς δολοφόνους σε συνεργασία με εγχώριους συνεργάτες τους.

Η Αργεντινή βρέθηκε τελικά σε μια τεράστια πολιτική κρίση, την οποία το πολιτικό της προσωπικό αδυνατούσε να ελέγξει, με αποτέλεσμα την περίοδο αυτή το ΑΕΠ της χώρας να μειωθεί κατά 21% !!!

Η φτώχια κατέγραψε το ανώτατο ρεκόρ το έτος 2002 όταν έφτασε το 57% του πληθυσμού να διαβιεί κάτω από τα θεσπισμένα ανεκτά όρια της!
Η ανεργία ακούμπησε το 25% ήτοι ένας στους 4 ανέργους με το ποσοστό τις μικρές ηλικίες να κάνει θραύση!

Η εγκληματικότητα στη χώρα αυξήθηκε ως και 300% σε εγκλήματα κατά ζωής και πάνω από 500% στις κλοπές και διαρρήξεις!

Μετά το 1900 και ως το 1950 η Αργεντινή ήταν μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη.

Μετά το 1955 όμως οι διαρκείς εναλλαγές των κυβερνήσεων είχαν σαν αποτέλεσμα την «εναλλασσόμενη» υιοθέτηση διαφορετικών κάθε φορά οικονομικών πολιτικών, οι οποίες οδηγούσαν σε πολλές επί μέρους κρίσεις που καταπολεμούνταν συνήθως με βραχυπρόθεσμα, «σταθεροποιητικά» προγράμματα. Τα προγράμματα όμως αυτά επιδείνωναν συνεχώς την ασταθή οικονομική κατάσταση της χώρας, ενώ χαρακτηρίζονταν από μεγάλο κοινωνικό κόστος.

Η μεγάλη πολιτική αστάθεια «ξεπεράστηκε» τελικά το 1983, όταν «εκδιώχθηκε» η δικτατορία και εγκαθιδρύθηκε η Δημοκρατία. Εν τούτοις, η οικονομική αστάθεια (υψηλός πληθωρισμός, συνεχή μέτρα λιτότητας κλπ) συνέχισε να υπάρχει μέχρι το 1991, όπου η Αργεντινή αποφάσισε να συνδέσει τι νόμισμα της με το δολάριο, επιλέγοντας τη σταθερή ισοτιμία μαζί του (ουσιαστικά ήταν σαν να είχε υιοθετήσει το δολάριο, στη θέση του δικού της νομίσματος – κατά κάποιον τρόπο δηλαδή, όπως εμείς το Ευρώ).

Έτσι κατόρθωσε τελικά να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό, αλλά λίγα μόνο χρόνια αργότερα ήλθε αντιμέτωπη με τις «παρενέργειες» αυτού του «μονεταριστικού» προγράμματος σταθερότητας: οι τιμές των προϊόντων της χώρας ακρίβυναν στις διεθνείς αγορές, γεγονός που οδήγησε στον περιορισμό της ανταγωνιστικότητας της, στη μείωση των εξαγωγών της και στο αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο (εισαγωγές μεγαλύτερες από τις εξαγωγές), το οποίο είχε σαν «φυσικό» αποτέλεσμα την μεγάλη άνοδο του εξωτερικού χρέους της (οι ομοιότητες με τη χώρα μας είναι προφανείς).

Έτσι, το δημόσιο χρέος της Αργεντινής αυξήθηκε μεταξύ των ετών 1996-1999, κατά 36% του ΑΕΠ της.

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας για μία αντίστοιχη χρονική περίοδο, όπως για παράδειγμα μεταξύ των ετών 2006 και 2009, αυξήθηκε από τα 224,16 δις € στα 299,6 δις € - ήτοι κατά 33% περίπου. Το εμπορικό μας ισοζύγιο το 2008 ήταν – 44 δις €, έναντι 239 δις ΑΕΠ - ήτοι 18,4% του ΑΕΠ μας.

Συγκριτικά λοιπόν με τη Αργεντινή, το δημόσιο χρέος μας αυξήθηκε ανάλογα, ενώ το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου μας διατηρήθηκε χαμηλότερα, σχεδόν σταθερό σε σχέση με το ΑΕΠ μας. Αυτό βέβαια οφείλεται κυρίως στα υψηλότερα «συναλλαγματικά» έσοδα μας από τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία - όχι στις εξαγωγές.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν σε αυτό το πρώτο μέρος της σύγκρισης Ελλάδας και Αργεντινής, ότι παρά τα διαφορετικά οικονομικά μεγέθη των δύο χωρών, παρά τον διαφορετικό προσανατολισμό των οικονομιών τους, το σχέδιο των διεθνών οικονομικών δολοφόνων ήταν ταυτόσημο !

«Έσπρωξαν» τις δύο χώρες σε υπερδανεισμό, ώθησαν τον πολίτη στην υπερκατανάλωση, μείωσαν την αποταμίευση των νοικοκυριών, και όταν όλα αυτά έφτασαν στα ίδια ακριβώς επίπεδα (ως ποσοστό του ΑΕΠ) έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο το οποίο εξύφαιναν επί χρόνια!

Ελάττωσαν αρχικά τον δανεισμό από τις διεθνείς αγορές, εμφάνισαν τα πραγματικά στοιχεία των οικονομιών και κατόπιν έφεραν ως σωτήρα το ΔΝΤ !

Με σανίδα σωτηρίας το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, διείσδυσαν στα άδυτα των λογιστηρίων και ενεργοποίησαν τον μηχανισμό κοινωνικής εξαθλίωσης!

Πρώτα με μείωση μισθών, μείωση της παραγωγικής διαδικασίας, απαξίωση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και μέσων.

Για να πετύχει λοιπόν το σύστημά τους, και να λειτουργήσει η λεηλασία των εθνικών πόρων, δημιούργησαν πρώτα ένα χάος στη μεσαία επιχειρηματική τάξη, οδηγώντας σε λουκέτο το 1/3 των επιχειρήσεων καθιστώντας στρατιές ανέργων πρώην επιχειρηματιών.

Κατόπιν, οδήγησαν τα κατώτερα στρώματα σε ποσοστό 50% ανεργίας, που στο συνολικό επίπεδο κυμαίνεται σε 25 με 30% !

Με τον λαό ανήμπορο και «πεινασμένο», υλοποίησαν τη δεύτερη φάση του σχεδίου τους που είναι η κοινωνική αναταραχή και εξέγερση κατά του σάπιου πολιτικού συστήματος!

Όταν δηλαδή οι πόροι είχαν στερέψει και τα "κοράκια" είχαν πάρει ότι ακριβώς ήθελαν από το φιλέτο της οικονομίας και αφού είχαν εκποιήσει τα «ασημικά» , έθεσαν σε εφαρμογή την εικόνα «δεν πάει άλλο» και έσπρωξαν με μοχλό τα ΜΜΕ τον λαό να επαναστατήσει εναντίων των σούπερ μάρκετ και των Πολυεθνικών!

Αυτά έχουν γίνει σε κάθε χώρα που δέχτηκε το ΔΝΤ στις πλάτες της και όχι μόνο στην Αργεντινή!

Στην Ελλάδα, βρισκόμαστε λίγο πριν την υλοποίηση της πρώτης φάσης του σχεδίου τους.

Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί λίγο κάτω από το 80%, η ανεργία λίγο κάτω από το 20% και το ΑΕΠ λίγο κάτω από το -12%!

Όταν αυτοί οι τρεις δείκτες φτάσουν στο 300% (τρεις φορές πάνω) πριν το ξέσπασμα της κρίσης, η ανεργία στο 25% (1 στους 4 ανέργους) και η πτώση του ΑΕΠ στο -20% , τότε, θα δοθούν οι κατάλληλες εντολές στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να επαναστατήσει ο λαός και να βγει στους δρόμους!!!

Αυτό θα συμβεί και στην Ελλάδα με μαθηματική ακρίβεια, στο αμέσως εγγύς επόμενο διάστημα και μην απατάστε όσοι νομίζετε ακόμη ότι θα την γλυτώσουμε!

Ο επόμενος ασθενής της περιοχής μας μάλιστα, (εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης) έχει ήδη επιλεγεί και δεν είναι άλλος από την Τουρκία.
Τη θέση της Ελλάδας στο χειρουργικό τραπέζι θα πάρει η Τουρκία του Ερντογάν!

Στο επόμενο (δεύτερο) μέρος αυτής της ανάλυσης , θα παρουσιάσουμε στοιχεία της κρίσης της Αργεντινής και θα τα αντιπαραβάλλουμε με τα Ελληνικά στοιχεία!

Όπως επίσης και τις μεγάλες διαφορές που είχε η Ελληνική οικονομία και τους δυσκόλεψε στη στρατηγική τους!

Από την έρευνα που έχουμε διενεργήσει μέχρι τώρα, η Ελληνική κρίση άργησε δύο ολόκληρα χρόνια!

Το 2007 θεωρούνταν από τους οικονομικούς φονιάδες, ότι θα ήταν η χρονιά που θα ξέσπαγε η κρίση στην Ελλάδα, αμέσως μετά τις υπερπυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα μας και την πτώση της Κυβέρνησης Καραμανλή που σχεδίαζαν, αυτοί που κατέκαψαν την Ελλάδα!

Άλλωστε , το 2007, σας είχα προϊδεάσει, με μια μεγάλη έρευνα μας, ότι οι φωτιές οι πραγματικές θα έρθουν … αργότερα στη χώρα μας!

Τότε η άποψή μου ήταν αιρετική!

Σήμερα, είναι ελάχιστοι αυτοί που πιστεύουν ότι οι φωτιές του 2007, ήταν … άσχετες με την σημερινή οικονομική κρίση! Απλά, το … έργο, καθυστέρησε περίπου δυο χρόνια , γι αυτό και ορισμένες σκηνές του σήμερα, γυρίζονται με … κινηματογραφική ταχύτητα!

Ραντεβού την Πέμπτη για το δεύτερο μέρος !