H Πορτογαλία πλησιάζει σε δεύτερο πακέτο διάσωσης και χαρακτηρίζεται «δεύτερη Ελλάδα» στον ευρωπαϊκό τύπο. Με τον χαρακτηρισμό αυτό διαφωνούν ωστόσο...
οι ίδιοι οι Πορτογάλοι. Ο Πορτογάλος ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Πάουλο Ρανγκέλ λέει ότι δεν είναι σωστό να γίνεται σύγκριση ανάμεσα στις δύο χώρες.

«Δε μου αρέσει και δεν είναι σωστό, νομίζω, να θέτουμε το ερώτημα κατ΄αυτόν τον τρόπο: αν η Πορτογαλία είναι σαν την Ελλάδα, η Ιρλανδία σαν την Πορτογαλία, η Ισπανία σαν την Ιταλία. Όλες αυτές οι χώρες έχουν παρόμοια προβλήματα, αλλά και σημαντικές διαφορές. Το θέμα δεν είναι να κάνουμε την αντιδιαστολή μεταξύ τους, αλλά να αναπτύξουμε μία κοινή στρατηγική. Είμαι αντίθετος με τη σύγκριση λοιπόν, εάν το νόημά της είναι να στιγματίσουμε, να διαπιστώσουμε ποιός είναι χειρότερος από τον άλλον», λέει ο Πορτογάλος ευρωβουλευτής στην Deutsche Welle.

Ο Πάουλο Ρανγκέλ προτείνει κοινό μέτωπο των χωρών του Νότου που αγωνίζονται ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα, καθώς από τη μία πλευρά προσπαθούν να νοικοκυρέψουν τα δημόσια οικονομικά και να περιορίσουν τα ελλείμματα, ενώ από την άλλη αναζητούν στηρίγματα για την οικονομική ανάπτυξη. Κοινό σημείο των μεσογειακών χωρών: το αίτημα για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, για το οποίο ο Γερμανός ευρωβουλευτής Μάρκους Φέρμπερ εκφράζει επιφυλάξεις, επικαλούμενος την... Ελλάδα.

«Μας λέτε να επιδείξουμε αλληλεγγύη. Τα προηγούμενα 31 χρόνια η Ελλάδα εισέπραξε 100 δισεκατομμύρια ευρώ από τα διαρθρωτικά ταμεία. Να μία ένδειξη αλληλεγγύης. Μέρος των χρημάτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση των εργαζομένων. Αλλά θυμάμαι κάποιες πρωτοβουλίες από την ιδιαίτερη πατρίδα μου να μεταφέρουμε στην Ελλάδα το γερμανικό μοντέλο επαγγελματικής εκπαίδευσης που συνδυάζει θεωρία και πράξη, πρωτοβουλίες που δεν προχώρησαν. Η αναμόρφωση της αγοράς ενέργειας επίσης δεν προχώρησε. Όλα αυτά δείχνουν ότι η Ευρώπη επιδεικνύει αλληλεγγύη, αλλά πρέπει και να πιέζει για τη σωστή αξιοποίηση των κονδυλίων», λέει ο Γερμανός ευρωβουλευτής.

Σε τέτοια ζητήματα οι τόνοι αρχίζουν να ανεβαίνουν πιο εύκολα στο Στρασβούργο τους τελευταίους μήνες. Αντίλογος από τον Πορτογάλο ευρωβουλευτή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Ζοάο Φέρρέϊρα:

«Ο συνάδελφος κ.Φέρμπερ μας λέει ότι η Ελλάδα ήταν στόχος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Για την Πορτογαλία τι έχει να μας πει; Ο επικεφαλής του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ λέει ότι η κατάσταση χωρών όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι θετική για κάποιες άλλες χώρες, δηλαδή ουσιαστικά λέει ότι όλα αυτά ωφελούν τον γερμανικό προϋπολογισμό. Αλληλεγγύη είναι αυτό ή εκμετάλλευση;»

Μία αναλυτική σύγκριση ανάμεσα στις δύο χώρες δείχνει ότι η Πορτογαλία έχει πιο υγιή δημοσιονομικά μεγέθη από την Ελλάδα. Πριν ακόμα ενταχθεί η χώρα σε πρόγραμμα λιτότητας, ο νέος δανεισμός έφθανε στο 9,4% του ΑΕΠ, ποσοστό που η Ελλάδα δεν έχει φτάσει ακόμη, μετά από δύο χρόνια σκληρής λιτότητας. Επιπλέον, οι μεταρρυθμίσεις που ήδη έγιναν στην Λισαβόνα ακούγονται σαν κατάλογος εξαγγελιών για τους επόμενους μήνες στην Ελλάδα. Μία απαρίθμηση από τον Πάουλο Ρανγκέλ:

«Στην Πορτογαλία έχουμε υλοποιήσει βαθιές και ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Ανοίξαμε την αγορά εργασίας με ευέλικτες μορφές απασχόλησης και ελαστικοποίηση των απολύσεων. Απελευθερώσαμε την αγορά ενοικίων, που τελούσε υπό κρατική προστασία. Επιταχύναμε την απονομή δικαιοσύνης. Επιπλέον η Πορτογαλία έχει κάνει ήδη δύο σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις στον κλάδο της ενέργειας και προετοιμάζει για φέτος άλλες έξι ή επτά».

Παρατηρώντας ωστόσο την κατάσταση στην Πορτογαλία, ένας Έλληνας δεν μπορεί παρά να απορεί: αφού η αγορά εργασίας είναι πιο ευέλικτη, οι μισθοί κατά 20% κατώτεροι από την Ελλάδα και οι ιδιωτικοποιήσεις σε πλήρη εξέλιξη, γιατί εντείνεται η ύφεση και αυξάνεται η ανεργία; Μήπως έγινε κάποιο λάθος στη συνταγή;

«Εγώ νομίζω ότι η συνταγή μπορεί να λειτουργήσει. Αλλά η κρίση έχει δύο όψεις. Από τη μία πλευρά στα δημόσια οικονομικά, όπου δεν έχουμε εναλλακτικές λύσεις, δεν γίνονται θαύματα, δεν μπορείς να ζεις για πολλά χρόνια πάνω από τις δυνατότητές σου, πρέπει να κάνεις περικοπές. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, εκείνη της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζουμε σήμερα είναι καλό για τα δημόσια οικονομικά, καλό και για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα δουλέψουν σε 5 ή 10 χρόνια, αλλά όχι και για τις επενδύσεις που χρειαζόμαστε άμεσα».