Έτσι θα εξηγούμε στα… εγγόνια μας τι ακριβώς συνέβαινε κάποτε με αυτή την Ισπανία!

Οι αχόρταγοι «φούριας ρόχας» έκαναν πλάκα απέναντι στην Ιταλία και σκορπίζοντάς την με 4-0 έγραψαν ιστορία!

Ασταμάτητη η ομάδα του Ντελ Μπόσκε, έκρυψε την μπάλα κατά διαστήματα και έγινε η μόνη εθνική που έχει κατακτήσει δυο συνεχόμενα Euro και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ενδιάμεσα.

Λίγη αλλά και άτυχη η Ιταλία (έπαιξε με δέκα από το 61’ λόγω τραυματισμού του Μότα κι ενώ είχαν γίνει οι αλλαγές) παραδόθηκε στην ανωτερότητα που υπέγραψαν οι Σίλβα, Άλμπα, Τόρες και Μάτα.

Πώς έπαιξαν

Χωρίς εκπλήξεις και… πρωτοφανείς εμπνεύσεις ήταν οι ενδεκάδες των δυο φιναλίστ. Τόσο ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, όσο και Τσέζαρε Πραντέλι ακολούθησαν την πεπατημένη (τους) όσον αφορά στο σύστημα, ενώ και οι συνθέσεις που επέλεξαν ήταν επίσης οι αναμενόμενες.

Το 4-3-3 της Ισπανίας, λοιπόν, είχε κάτω από τα δοκάρια τον Κασίγιας και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Άλμπα, Πικέ, Ράμος και Αρμπελόα. Στα χαφ βρέθηκαν οι Μπουσκέτς, Τσάμπι Αλόνσο και Τσάβι και στην τριάδα της επίθεσης οι Ινιέστα (αριστερά), Σίλβα (δεξιά), Φάμπρεγας (κορυφή).

Το 4-1-3-2 της Ιταλίας, από την άλλη, είχε τερματοφύλακα τον Μπουφόν και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- τους Κιελίνι, Μπονούτσι, Μπαρτζάλι και Αμπάτε. Σε ρόλο αμυντικού χαφ ξεκίνησε ο Πίρλο, μπροστά του οι Ντε Ρόσι (αριστερά), Μοντολίβο (επιτελικός), Μαρκίζιο (δεξιά) και δίδυμο στην επίθεση ήταν οι Κασάνο και Μπαλοτέλι.



Αυτό για το οποίο κατηγορήθηκε κυρίως η Ισπανία σ’ αυτό το Euro ήταν πως παίζει… λίγο. «Όσο χρειάζεται». Για να χορταίνει η ίδια πόντους (και προκρίσεις στον επόμενο γύρο) αλλά τα ματάκια μας να μένουν νηστικά. Ε, μπήκε στον τελικό αποφασισμένη να μας αποζημιώσει. Δείχνοντας από την αρχή στην Ιταλία πως η ίδια δεν είναι Γερμανία. Αλλά πρωταθλήτρια! Και αποφασισμένη να κυριαρχήσει ως τέτοια.

Παίζοντας λοιπόν με αέρα Μπαρτσελόνα και αφαιρώντας… αέρα από τα πνευμόνια του αντιπάλου (με πίεση ψηλά) έκανε το γκολ να μοιάζει θέμα χρόνου. Κι όταν το πέτυχε ο Σίλβα -εξαργυρώνοντας τον συνδυασμό Ινιέστα και Φάμπρεγας- όλα έγιναν ευκολότερα. Οι Ιταλοί έχασαν την ψυχραιμία τους, έχασαν και τον Κιελίνι (λόγω τραυματισμού) και δεν άργησαν να χάσουν και τη γη κάτω απ’ τα πόδια: Όταν ο Κασίγιας βρέθηκε εκεί έπρεπε στα σουτ του Κασάνο και ο Άλμπα εκεί που έπρεπε στην κάθετη του Τσάβι για να αφαιρέσει σασπένς από τον τελικό.

Την ελάχιστη απόσταση του «μειώνω και ξαναμπαίνω στο ματς» από το «μου στραβώνει σαν να μ’ έχει μουτζώσει η Μέρκελ» συνειδητοποίησε στο δεύτερο μέρος η Ιταλία. Δεν έφτανε λοιπόν που ο Ντι Νατάλε, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Κασάνο, σπατάλησε (ή μάλλον ο Κασίγιας εξουδετέρωσε και αυτή) την ευκαιρία να συνέλθει η «σκουάντρα ατζούρα». Ήρθε και η δεύτερη αναγκαστική αλλαγή του Μότα (ενώ είχε μπει πέντε λεπτά πριν και ενώ είχαν τελειώσει οι αλλαγές) για να παραδώσει ουσιαστικά πνεύμα.

Κι εκεί που οι Ισπανοί έδειχναν διατεθειμένοι απλά να σπαταλήσουν τον χρόνο μέχρι το τέλος, μάλλον σκέφθηκαν πως το κατόρθωμα που θα πετύχαιναν στη λήξη άξιζε πιο πανηγυρικό τόνο. Με τον Φερνάντο Τόρες λοιπόν να μπαίνει στο γήπεδο και να συμπυκνώνει σε 15 λεπτά όσα χρειαζόταν για να μετατρέψει την απλή νίκη σε επίδειξη δύναμης (ένα γκολ και άλλο ένα που έστρωσε για τον Μάτα) οι «φούριας ρόχας» υπέγραψαν με θρίαμβο την είσοδό τους στο βιβλίο της ιστορίας.



ΙΣΠΑΝΙΑ (Βιθέντε Ντελ Μπόσκε): Κασίγιας, Άλμπα, Πικέ, Ράμος, Αρμπελόα, Μπουσκέτς, Τσάμπι Αλόνσο, Τσάβι, Ινιέστα (86' Μάτα), Φάμπρεγας (75’ Τόρες), Σίλβα (59’ Πέδρο)

Στον πάγκο έμειναν οι: Βαλντές, Ρέινα, Αλμπιόλ, Χάβι Μαρτίνεθ, Χουανφράν, Καθόρλα, Νάβας, Νεγκρέδο, Γιορέντε

ΙΤΑΛΙΑ (Τσέζαρε Πραντέλι): Μπουφόν, Κιελίνι (21’ λ.τ. Μπαλτζαρέτι), Μπονούτσι, Μπαρτζάλι, Αμπάτε, Πίρλο, Ντε Ρόσι, Μαρκίζιο, Μοντολίβο (56’ Μότα), Κασάνο (46’ Ντι Νατάλε), Μπαλοτέλι

Στον πάγκο έμειναν οι: Σιρίγου, Ντε Σάνκτις, Μάτζιο, Ογκμπόνα, Τζιακερίνι, Ντιαμάντι, Νοτσερίνο, Μπορίνι, Τζιοβίνκο

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Πέδρο Προένσα (Πορτογαλία)
ΓΗΠΕΔΟ: «Ολιμπίνσκι», Κίεβο