> Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από

> την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)

>                

> Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και

> της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ ' αυτήν δεν

> υπάρχουν όρια.

> (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

> 

> Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία

> από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι

> γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των

> γλωσσών, την Ελληνική.

> (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

> 

> Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση

> στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική

> γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή

> διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το

> συμφέρον από το ενδιαφέρον.

> 

> Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να

> γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο

> σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

> 

> Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων

> Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ

> άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι»

> προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή

> τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

> 

> Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί

> «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή

> κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το

> να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι

> μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να

> γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας

> μας.

> 

> Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην

> ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

> Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας

> νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων

> Ελληνικών.

> 

> Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να

> συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη

> ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

> 

> Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό

> τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και

> συναρπαστικό.

> 

> Η ΣΟΦΙΑ

> 

> 

> Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια).

> Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με

> τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε

> μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε

> το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το

> συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι ' αυτό

> το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις

> υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

> 

> Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε

> παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου

> στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση.

> Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο

> εννοιολογικό της περιεχόμενο».

> 

> Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».

> Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρ=γή + έχων).

> Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς

> δική του γη / δικό του σπίτι. ( ΣημείωσηΒΜ από το αρ προέρχονται και

> αρουραίος καθώς άργυρος, άργιλος κτλ.)

> 

> Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο

> Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει

> ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

> 

> Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη

> περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο

> που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

> 

> Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει

> μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και

> μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει

> μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι

> τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

> 

> Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι

> κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν

> είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της

> άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν

> είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το

> απολαύσουμε.

> 

> Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα»

> διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .

> Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να

> πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

> 

> Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν

> βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή

> μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση.

> Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από

> αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα

> όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε.

> Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα

> με τη σωματική μας υγεία.

> 

> Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και

> τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να

> καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

> 

> Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική

> λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το

> άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν

> έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία

> μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ

> εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

> 

> Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει

> και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και

> απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να

> περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

> 

> «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι

> Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

> 

> Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά

> πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να

> σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και

> φράσεις.

> 

> Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

> 

> 

> Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι

> τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

> 

> Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

> 

> «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι

> που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους

> συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.

> Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

> 

> Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι

> εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να

> συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα

> μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου

> απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο

> παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω

> χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η

> αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

> 

> Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές

> φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της

> συμπαντικής.

> 

> Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει

> κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας

> μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για

> νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

> 

> «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους

> κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ ' εξοχήν μουσική, όπως

> κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που

> διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και

> συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

> 

> Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη

> Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν

> Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

> 

> Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την

> οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια

> της Τουρκοκρατίας.

> 

> Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά

> κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική

> προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

> 

> Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην

> μουσικότητά της.

> 

> Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με

> μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

>