Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως του χρόνου τέτοιον καιρό θα βρεθούν κάποιοι φωστήρες που θα ομολογήσουν πως δεν…
διάβασαν ούτε την 5η αναθεώρηση του Μνημονίου.

Ακούμε για «σκληρές διαπραγματεύσεις», αλλά για το περιεχόμενό τους – όπως και γι’ αυτό καθαυτό το περιεχόμενο της 5ης αναθεώρησης – αποδεικνύεται ότι δεν έχουν λάβει γνώση ούτε οι κυβερνητικοί εταίροι.

Είναι άγνωστο ποιοι – και με πόση επιμέλεια – διάβασαν τον πλήρες τροϊκανό κείμενο της 23ης Ιανουαρίου υπό τον τίτλο «Defining the new program».

Ξαφνικά το σαββατοκύριακο μάθαμε πως το κείμενο δεν το έχουν διαβάσει ούτε οι τρεις αρχηγοί! Και πως, αφού συναντήθηκαν και ξανασυναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό για να επαναβεβαιώσουν τη στήριξή τους, τελικά περίμεναν να ενημερωθούν περί του περιεχομένου του κειμένου στην χθεσινή νέα συνάντηση της τελευταίας στιγμής.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η χώρα βρέθηκε πάλι με την πλάτη στον τοίχο. Και πάλι σε μια πορεία στα τυφλά. Και πάλι μπροστά σε εκβιασμούς και απειλές περί άτακτης χρεοκοπίας τον Μάρτιο, οπότε και λήγει το θηριώδες ομόλογο των 15,5 δις ευρώ.

Και βέβαια, ασχολούμενοι με τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα – κάτι το οποίο στην πράξη δεν υφίσταται, διότι η ανεργία θερίζει και δεν υπάρχουν καθόλου μισθοί – είναι βέβαιο ότι μας ξεφεύγουν πολύ σοβαρότερα θέματα, τα οποία μας αποκρύπτονται και με τα οποία δεν φαίνεται να έχει ασχοληθεί κανείς, αν και είναι βέβαιο ότι θέτουν θέματα εθνικής κυριαρχίας.

Και όμως. Στο κείμενο της 5ης αναθεώρησης υπάρχουν λεπτομέρειες που αποδεικνύουν ότι η τρόικα δεν ασχολείται με την αναθέρμανση της οικονομίας, ούτε με την εξυγίανση των δημοσιονομικών, αλλά πλέον μεθοδεύει την απαλλαγή από τις ευθύνες της.

Καταδεικνύουν δηλαδή ιδιοτέλεια, αλλά και δόλο, καθώς πρόκειται για θέματα που ουδεμία σχέση έχουν με τις περίφημες «μεταρρυθμίσεις» που και δεν έγιναν ποτέ και επικαλούνται συνεχώς οι δανειστές, βάζοντας όμως μέσα στο τσουβάλι τους και ύποπτες απαιτήσεις.

Είναι εντελώς περίεργο το γεγονός – κάτι που περνά εντελώς απαρατήρητο – πως στην τελευταία παράγραφο του Κεφαλαίου ΙΙ (Φορολογικές και Θεσμικές μεταρρυθμίσεις), της αναθεώρησης υπό τον τίτλο «Defining the new program», ξαφνικά μπαίνει η – υπό κανονικές συνθήκες άσχετη – αξίωση για νέα αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ και του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος γενικότερα.

Αυτό τι σχέση έχει με τις «μεταρρυθμίσεις»; Καμία.

Αλλά η τρόικα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, την εισαγγελική έρευνα και την διαβίβαση του φακέλου για τα «φουσκωμένα» στατιστικά στοιχεία στη Βουλή, προσπαθεί εκ των υστέρων να απαλλαγεί από τις κατηγορίες το «μακρύ χέρι» της, που δεν είναι άλλο από τη Eurostat.

Διότι οι κατηγορίες δεν αφορούν μόνο τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και τα πολιτικά πρόσωπα που του πρόσφεραν την κάλυψη, αλλά και την ίδια τη Eurostat, που έδινε τις κατευθύνσεις, και κυρίως τον διαβόητο επικεφαλής της Ραντερμάχερ, του οποίου λήγει η θητεία και ο οποίος επιθυμεί να διεκδικήσει εκ νέου το αξίωμα, χωρίς το βάρος αυτών των κατηγοριών.

Αν όλα έχουν πάει καλά με το θέμα των στατιστικών στοιχείων, διερωτάται κανείς για ποιο λόγο χρειάζεται άλλη μια αλλαγή, μετά την τροποποίηση του ιδρυτικού νόμου της ΕΛΣΤΑΤ, όταν τον Δεκέμβριο του 2010, ενισχύθηκαν οι εξουσίες του προέδρου σε βάρος των αρμοδιοτήτων του Δ.Σ., που τελικά καταργήθηκε εντελώς, με την τροπολογία του Σεπτεμβρίου 2011.

Τι ζητάει τώρα η τρόικα μέσω της 5ης αναθεώρησης και ενώ η ΕΛΣΤΑΤ παραμένει χωρίς διοικητικό συμβούλιο από τον περασμένο Σεπτέμβριο;

Μα ότι είναι ανάγκη το συλλογικό όργανο διοίκησης της Αρχής (δηλαδή το Δ.Σ.) να λάβει καθαρά… συμβουλευτικό χαρακτήρα και όχι εποπτικό και ελεγκτικό!

Ζητά δηλαδή η τρόικα να αποφασίζει ένας και μόνο άνθρωπος, ο οποίος δεν θα ελέγχεται από κανέναν!

Αυτό σημαίνει ότι ζητά να μην ελέγχεται ούτε από τη Βουλή, όπως προβλέπει ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣΤΑΤ.

Σημαίνει επίσης ότι στο μέλλον δεν θα μπορεί να διενεργεί ο οικονομικός εισαγγελέας ούτε την έρευνα που διενήργησε τους περασμένους μήνες, με αποτέλεσμα την διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή.

Επιτέλους, μπορούν να αρχίσουν κάποιοι να διαβάζουν τα κείμενα που μας επιβάλλουν οι δανειστές;

Γνωρίζει το πολιτικό μας σύστημα γραφή και ανάγνωση ή πρέπει να ξαναβρεθούν όλοι στα θρανία για να αποκτήσουν κάποιες βασικές γνώσεις;

Διότι είναι οδυνηρό (και προδοτικό) να αποκαλύπτεται στο παρά πέντε πως ούτε το κείμενο της 5ης αναθεώρησης έχουν διαβάσει!