«Η Ελλάδα είναι πλέον ένα οικονομικό και πολιτικό πειραματόζωο στο εργαστήρι του ευρώ και αν επιτύχει το πείραμα (δηλαδή αν έχουν αποτέλεσμα οι μεταρρυθμίσεις και η χώρα επανέλθει σε βιώσιμη ανάπτυξη), τότε η Ελλάδα θα αποτελεί πρότυπο επιτυχούς εξυγίανσης χωρίς έξοδο από την Ευρωζώνη και χωρίς χρεοκοπία», τονίζει ο γνωστός καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Φριτζ Μπρόις, σε σημερινό του άρθρο στην αυστριακή …εφημερίδα «Die Presse».

Πρότυπο γίνεται κάτι το οποίο θα χρησιμέψει ως “οδηγός” για να χρησιμοποιηθεί σε ανάλογες περιπτώσεις.

Μόνο που ανάλογη περίπτωση έχει γίνει σχεδόν… όλη η Ευρωζώνη, οπότε η λύση της ξαφνικής απομείωσης της εργασιακής αξίας με βάρβαρες μεθόδους περιμένει και τους υπόλοιπους, που πιστεύουν ότι θα την γλυτώσουν όσο οι αγορές εξολοθρεύουν την κοινωνία μας.

“Αν όμως, η οικονομία της Ελλάδας, παρόλες τις προσπάθειες μεταρρυθμίσεων δεν επανέλθει σε μια βιώσιμη ανάπτυξη και αποτύχει το τρίτο πρόγραμμα της διάσωσής της με το γενναιόδωρο σχέδιο απομείωσης του χρέους, ακόμη και τότε θα μπορούσε να υπάρξει μια «συμφωνία για την Αθήνα», που δεν χρειάζεται να σημαίνει αναγκαστική έξοδό της από την Ευρωζώνη με ανεξέλεγκτη κρατική πτώχευση και ανυπολόγιστο κόστος για τις χώρες του ευρώ”, συμπληρώνει ο Φριτς Μπρόις.

Κατά την άποψή του, σε μια τέτοια περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση (η Ευρωομάδα) μπορεί να προτείνει στην Ελλάδα την εθελοντική της αποχώρηση από την Ένωση, στη βάση του άρθρου 50 των ευρωπαϊκών συνθηκών και σε αντάλλαγμα η Ευρωζώνη να αναλάβει το χρέος της Ελλάδας (ακόμη σε ευρώ) και σε ποσοστό μέχρι το 60% του ΑΕΠ, που θα αντιπροσώπευε, στη βάση των προγνώσεων για το 2014, ποσό 238 δισεκατομμυρίων ευρώ σε δημόσιο χρέος.

Σε αυτή την περίπτωση, όπως σημειώνει, η Ελλάδα θα έπαυε να είναι μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης και θα μπορούσε, υποτιμώντας το νέο ή (παλιό) νόμισμά της να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή, ενώ θα είναι δυνατή μια νέα αίτησή της για ένταξη στην ΕΕ, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να ενταχτεί και στο ευρώ.

Όπως παρατηρεί ο Αυστριακός οικονομολόγος, μπορεί αυτή η λύση-αντάλλαγμα να μην έχει σχέση με αλληλεγγύη, θα ήταν όμως η τελευταία επιλογή ενός αποτυχημένου πειράματος, για την επανασταθεροποίηση ενός έντονα παραπαίοντος κράτους μέσα στην Ευρωζώνη.

Είναι η πρώτη φορά που κάποιος αναφέρεται στο άρθρο 50 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, το οποίο κατ’άλλους σημαίνει υιοθέτηση για κάποιο χρονικό διάστημα ενός ενδιάμεσου νομίσματος π.χ. “ευρώ 2″, υποτιμημένου κατά 30-40% σε σχέση με το ευρώ, αλλά με σταθερή ισοτιμία. Γανικά να ισχύσει μια νομισματική σχέση του νέου νομίσματος με το ευρώ, ανάλογη με αυτή που ίσχυες την εποχή του προγράμματος σύγκλισης με την σταθερή ισοτομία δραχμής και ευρώ (ως άϋλης λογιστικής μονάδας τότε, στις 340, 75 δραχμές).

Στο άρθρο του ο Φριτς Μπόις αναφέρει, πως σήμερα είναι γνωστό, ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να είχε γίνει δεκτή στην Ευρωζώνη, η χώρα παραποίησε δύο φορές τα στατιστικά της στοιχεία – το 2001 όταν εντάχθηκε στη Νομισματική Ένωση και το 2009 με την αλλαγή κυβέρνησης που πλαστόγράφησε επί τα χείρω τα πραγματικά στοιχεία – ενώ λάθη έγιναν από όλες τις πλευρές τόσο στην Ελλάδα όσο και από τους ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς επίσης από τους ηγέτες των χωρών-μελών, που εμπόδισαν αυστηρότερους ελέγχους.

Αναφέρει επίσης, μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα βρίσκεται μετά το 2008 στη χειρότερη ύφεση μεταπολεμικά, η ανεργία φθάνει σε ύψος ρεκόρ, το επίπεδο του πραγματικού ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί από το 2008 κατά 25% και η κατάσταση αυτή μπορεί να συγκριθεί μόνον με το «σοκ» μετάβασης στην οικονομία της αγοράς, μετά το 1989, των πρώην χωρών της οικονομίας του πλάνου στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη.

Τα πράγματα είναι απλά. Στην Ε.Ε συνειδητοποίησαν, ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν ανερχόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα,και η Ινδία, και θα έπρεπε να “κατεβάσουν” απότομα το εργασιακό κόστος, η Ελλάδα αποτελεί για αυτούς ένα θαυμάσιο πεδίο δοκιμών.

anti-ntp.net