Το πιο μακρινό από τη Γη, διαστημόπλοιο, Voyager 1, κατέγραψε ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθειά του να εγκαταλείψει το Ηλιακό Σύστημα. Πλέον, σε απόσταση 17,4 δισ. χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας, εντόπισε μια αλλαγή στη ροή των σωματιδίων που το περιβάλλουν. Αυτά τα σωματίδια που προέρχονται από τον Ήλιο, δεν ταξιδεύουν πια προς τα έξω αλλά κινούνται πλάγια.
Αυτό σημαίνει ότι το Voyager είναι, πιθανότατα πολύ κοντά στο να κάνει το άλμα προς το διαστρικό διάστημα, δηλαδή το διάστημα μεταξύ των αστεριών.
Ο επιστήμονας Έντουαρντ Στόουν, επαίνεσε τον εξερευνητή και τις συναρπαστικές ανακαλύψεις που κάνει 33 χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος.
«Όταν το Voyager ξεκίνησε το ταξίδι του δεν είχαμε ιδέα για το πόσο μακριά θα έπρεπε να ταξιδέψουμε για να βγούμε από το Ηλιακό Σύστημα. Τώρα γνωρίζουμε ότι σε περίπου πέντε χρόνια, είναι πιθανό να το καταφέρουμε για πρώτη φορά».
Ο αρχικός στόχος τους ανιχνευτή της NASA ήταν η διεξαγωγή έρευνας για το εξωτερικό των πλανητών Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας, έργο που ολοκληρώθηκε το 1989. Στη συνέχεια, συνέχισε την πορεία του προς το βαθύ διάστημα, με γενική κατεύθυνση το κέντρο του Γαλαξία μας.
Τα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου δημιουργούν γύρω από το Ηλιακό σύστημα μια φούσκα, γνωστή ως ηλιόσφαιρα. Ο ηλιακός άνεμος ταξιδεύει με “υπερηχητική” ταχύτητα αρχικά και στη συνέχεια επιβραδύνει. Το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνει αποκαλείται σοκ τερματισμού και το όριο αυτό ονομάζεται ηλιόπαυση. Το Voyager έχει υπολογίσει την ταχύτητα του ανέμου στο σημείο που τώρα βρίσκεται, στο μηδέν.
«Έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου ο άνεμος του Ήλιου, που μέχρι στιγμής πραγματοποιούσε κίνηση προς τα έξω, κινείται μόνο πλευρικά, έτσι ώστε να καταλήξει στην ουρά της ηλιόσφαιρας», δήλωσε ο καθηγητής Στόουν.
To Voyager 1 εκτοξεύτηκε το 1977 και λίγο μετά το Voyager 2. Τόσο το ένα όσο και το άλλο μη επανδρωμένο διαπλανητικό διαστημόπλοιο, μεταφέρει ένα δίσκο από χρυσάφι, με ήχους, μουσική και εικόνες από τη Γη, για την περίπτωση που συναντήσουν ποτέ εξωγήινη ζωή.