Μετά από μία εβδομάδα που η χώρα βρέθηκε σε περιδίνηση και υπέστη διεθνή διασυρμό και πρωτοφανείς παρεμβάσεις στα εσωτερικά της η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου απλώς ανακύκλωσε το αδιέξοδο.

Ο κ. Παπανδρέου επιμένει να αρνείται την προσφυγή στις κάλπες που είναι η μόνη λύτρωση γιατί θα σημάνει απώλεια του ελέγχου για τον ίδιο και το κόμμα του.

Αρνήθηκε να παραιτηθεί όπως του ζητούσαν από όλες τις πλευρές και να ξεμπλοκάρει τις διαδικασίες για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Έτσι η διαχείριση της οικονομικής κρίσης γίνεται ξανά υπόθεση του αποδυναμωμένου και διχασμένου κυβερνητικού κόμματος που όμως έχει εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Επιπλέον και αυτό είναι ακόμη πιο τραγικό από εδώ και στο εξής συνδέεται με τις εσωκομματικές διεργασίες και την διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Αν γίνει η αλλαγή φρουράς όπως φημολογείται απλώς ο κ. Βενιζέλος που έχει και εκείνος φθαρεί γιατί από τον Ιούνιο είναι συνυπεύθυνος θα κληρονομήσει τα ίδια αδιέξοδα. Μία ακόμη παρενέργεια των χειρισμών του κ. Παπανδρέου είναι ότι επέτρεψε στον κ. Σαμαρά να αποφύγει την συμμετοχή του σε μία ευρύτερη κυβέρνηση που θα τον έβαζε στο κάδρο της συνευθύνης. Φυσικά τα οικονομικά προβλήματα όχι μόνο δεν λύνονται αλλά επιδεινώνονται αφού το πολιτικό προσωπικό της χώρας αντί για να εγκύψει στην αντιμετώπισή τους ασχολείται με την νομή της εξουσίας. Και όλα αυτά ενώ μία ολόκληρη κοινωνία παρακολουθεί άφωνη τα κομματικά παιχνίδια και είναι η ίδια κοινωνία που σε μερικές εβδομάδες θα της ζητήσουν να υποστεί κι άλλα επώδυνα μέτρα και μεγαλύτερη υποβάθιση του επιπέδου ζωής της.

Το πολιτικό σύστημα έδειξε για μία ακόμη φορά ότι είναι αυτιστικό και αυτοαναφορικό καθώς επίσης ότι εκείνο που δημιούργησε το πρόβλημα δεν μπορεί να γίνει τώρα η λύση του. Η χώρα και το πολιτικό σύστημα είναι σε ελεύθερη πτώση. Αλλά όπως λένε η αλήθεια θα φανεί στην πρόσκρουση που δεν είναι μακρυά...