Ουρουγουάη-Ολλανδία 2-3

Από την εποχή του "Ιπτάμενου Ολλανδού" είχαν να παίξουν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου οι "οράνιε". Σνάιντερ και Ρόμπεν νίκησαν την Ουρουγουάη του Φορλάν (3-2) και περιμένουν το νικητή του ζευγαριού Γερμανία-Ισπανία. Οι τελικοί της Ολλανδίας.

Η εικόνα του αγώνα

Kαλό θα είναι να αποφεύγουμε τα κλισέ, αλλά το κατά τα άλλα πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο δεν χαρίζει άλλη φράση για να περιγράψει κανείς αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια του πρώτου 20λεπτου. Το 4-2-3-1 του Μπερντ φαν Μάρβαϊκ δούλεψε ικανοποιητικά και η Ολλανδία διατήρησε με άνεση την πρωτοβουλία των κινήσεων (το κλισέ που λέγαμε).

Αυτό που σίγουρα δεν ήταν κλισέ ήταν το φανταστικό γκολ που πέτυχε ο Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχροστ στο 18' (μετά από έξοχη κυκλοφορία της μπάλας) το οποίο έβαλε μπροστά τους Ολλανδούς. Φωτοβολίδα από 35 μέτρα με το αριστερό, τέρμα σαν κι αυτό σπανίως βλέπουμε πια στα γήπεδα.

Η εξέλιξη αυτή ανάγκασε την Ουρουγουάη να κάνει πράγματα στον αγωνιστικό χώρο τα οποία, στη θεωρία τουλάχιστον, δεν έχει δουλέψει πολύ. Μετά το 0-1 όμως, το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας φάνταζε μονόδρομος για τη “σελέστε”. Oι παίκτες του πολύπειρου Οσκαρ Ταμπάρες δεν πήραν άσχημο βαθμό, καθώς φόρτωσαν τις πτέρυγες, πίεσαν ψηλά και δημιούργησαν προβλήματα στην μάλλον αργή ολλανδική άμυνα. Για να μπει όμως η μπάλα στο πλεχτό, χρειάστηκε να επιστρατεύσει την ποδοσφαιρική ευφυϊα του ο Ντιέγο Φορλάν ο οποίος με το αριστερό σουτ στο 40' μπέρδεψε τον Στεκέλνμπουργκ και έγραψε το 1-1.

H αλλαγή που έκανε ο Μπερντ φαν Μάρβαϊκ (φαν ντε Φάαρτν αντί Ντε Ζέου) έκρυβε πολλά ρίσκα καθώς αποδυνάμωνε την ανασταλτική λειτουργία για να ενισχύσει τη δημιουργία. Αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο καθώς η σφιχτή και πολύ καλά οργανωμένη Ουρουγουάη έβρισκε τον τρόπο να κρατά σε εγρήγορση τον αντίπαλο γκολκίπερ.

Κόντρα στην εικόνα του αγώνα όμως οι Ολλανδοί κατάφεραν να προηγηθούν στην πρώτη καλή ευκαιρία τους στο δεύτερο ημίχρονο. Το τέρμα του Σνάιντερ στο 70' σηκώνει πολλή συζήτηση καθώς ο εκτεθειμένος φαν Πέρσι φαίνεται ότι επηρεάζει τη φάση, η Ολλανδία όμως ουδόλως ασχολήθηκε.

Η επιστροφή των “οράνιε” σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά από 32 χρόνια πιστοποιήθηκε με την καρφωτή κεφαλιά-γκολ του Ρόμπερν στο 73'. Η Ολλανδία, ως εν δυνάμει παγκόσμια πρωταθλήτρια, “σκότωσε” τον αντίπαλο μέσα σ' ένα τρίλεπτο και η Ουρουγουάη, ψυχολογικά επηρεασμένη και σωματικά αποκαμωμένη (έπαιξε παράταση με την Γκάνα) έδειξε συμβιβασμένη με το αποτέλεσμα. Ο Μάξι Περέιρα βέβαια μείωσε σε 2-3 στο 92', ο Ντιέγο Φορλάν όμως είχε περάσει ήδη στον πάγκο και δεν βρισκόταν μέσα στο γήπεδο για να ολοκληρώσει την ανατροπή.

Το κλειδί του αγώνα

Εκτός από ποιότητα, αυτή η Ολλανδία έχει και άστρο. Την ώρα που η Ουρουγουάη είχε κλείσει κάθε διάδρομο προς την εστία του Μουσλέρα και απειλούσε μάλιστα, οι “οράνιε” βρήκαν τον τρόπο να σκοράρουν σε μία...”κρύα” φάση. Οταν η μπάλα έφυγε από το πόδι του Σνάιντερ, φάνηκε ότι....ήθελε να καταλήξει στα δίχτυα.

MVP

Ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ υπέφερε από το στενό μαρκάρισμα των Ουρουγουανών σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Λίγα δευτερόλεπτα όμως ελευθερίας και αρκετή δόση τύχης ήταν στοιχεία αρκετά για να τον χρίσουν πάλι σκόρερ του πιο κρίσιμου τέρματος του αγώνα.

Αδύναμος Κρίκος

Δεν έπαιξε άσχημα η Ουρουγουάη αλλά στην τελική προσπάθεια οι παίκτες του Ταμπάρες μάλλον τα μούσκεψαν. Πλην του Φορλάν, δεν υπήρχε άλλος παίκτης με φονικό ένστικτο για να κάνει τη ζημιά. Ο Σουάρες παρακολουθούσε το παιχνίδι από το πάγκο χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Η τιμωρία για το χέρι κόντρα στην Γκάνα γαρ...