Πρέπει να είσαι διασταύρωση Πατ Ράιλι με Φιλ Τζάκσον για να βλέπεις τόσο μπάσκετ όσο οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Με μία λέξη όρισαν την διαχρονική εξέλιξη ενός αγώνα μπάσκετ. "Συν Αθηνά και χείρα κίνει" είχαν πει κάποτε και πόσο δίκιο είχαν.

Αυτή ήταν η ιστορία του 2-1 του Παναθηναϊκού της νίκης που τον φέρνει μία ανάσα από ένα ακόμα πρωτάθλημα και κοντά στην συντήρηση του... θρύλου του τρίτου αγώνα (17-2 οι κατακτήσεις πρωταθλημάτων για τους νικητές των τρίτων αναμετρήσεων στην Ελλάδα).

Οι πρωταθλητές κίνησαν την χείρα τους, σίγουρα πιο... βαριά από το συνηθισμένο, πολύ σκληρή αλλά υπήρχε η βοήθεια και από την... Αθηνά. Η αγαπημένη κουβέντα για τους διαιτητές "επιτέλους" έρχεται. Μετά από δύο παιχνίδια άψογης παρουσίας, οι ρέφερι στο προσκήνιο κι εμείς που θα γράψουμε ή θα μεταδώσουμε έτοιμοι να δεχτούμε τις ετικέτες (γαύρος, βάζελος, χανούμης κλπ.). Εξηγούμαστε νωρίς.

Οι διαιτητές από το πρώτο λεπτό έδειξαν και κατέστησαν σαφές ότι θα επιτρέψουν το σκληρό παιχνίδι. Το πολύ σκληρό παιχνίδι γι αυτό και οι βολές ήταν ελάχιστες παρά το γεγονός ότι στην αρχή αμφότεροι πήγαν την μπάλα στη ρακέτα.

Μέχρι το 29ο λεπτό δεν υπήρχε ούτε ψήγμα παραπόνου για τους διαιτητές. Ακολούθησαν τέσσερις φάσεις που επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να επιστρέψει και τον Ολυμπιακό να μην κρατήσει το προβάδισμα. Έγιναν βήματα πριν το απίθανο καλάθι του Σάρας, δεν μετρούσε σε καμία περίπτωση το χουκ του Μπατίστ καθώς ο Τσίλντρες διώχνει την μπάλα αφού είχε κτυπήσει στεφάνι μετά το ταμπλό (η φάση πάντως είναι πολύ δύσκολη για τους διαιτητές) και λίγο νωρίτερα η μπάλα βγαίνει καθαρά από τα πόδια του Διαμαντίδη αλλά ο διαιτητής που έλεγχε τις... πλάτες του Έλληνα γκαρντ και του Μπέβερλι, δεν είχε καμία εικόνα της φάσης, έδωσε άμεσα την μπάλα στον Παναθηναϊκό.

Η τέταρτη αφορά στο καλάθι και φάουλ (πέμπτο) του Τεόντοσιτς από τον Μπατίστ που ισοφάρισε σε 61-61 στο 35'. Το ριπλέι δεν βοηθάει για το αν ήταν επιθετικό ή όχι οπότε εκεί εμπιστεύεσαι τον διαιτητή που θεωρητικά διαθέτει καλύτερη οπτική γωνία. Αυτά.

Δεν ανατρέπεται το -14 μόνο με σφυρίγματα. Σύμφωνοι ο Παναθηναϊκός έπαιξε δυνατή, σκληρή άμυνα, αλλά πάλι ποιος δεν θα έπαιζε; Δεν υπήρξε απάντηση από τον Ολυμπιακό για να γνωρίζουμε πώς θα σφύριζαν οι ρέφερι σε αντίστοιχη περίπτωση, αλλά επαναλαμβάνουμε άφησαν από την αρχή το σκληρό παιχνίδι.

Να δεχτούμε ότι έπαιξε ξύλο στην άμυνα ο γηπεδούχος. Το ξαναγράψαμε: όταν πας να πάρεις πρωτάθλημα είσαι έτοιμος να δείρεις, να τσακωθείς, να πλακωθείς. Αυτή ήταν πάλι η διαφορά στο τέλος κι εκεί κρίθηκε ο αγώνας.

Ο Παναθηναϊκός τα έδωσε όλα στην άμυνα, και κάποια στιγμή πήρε το δώρο από τον Ολυμπιακό για να νικήσει. Ο Ολυμπιακός από το 28' και μετά δεν παίζει. Στις πρώτες ψιλές, οι παίκτες του κάνουν πίσω, αρνούνται να επιτεθούν σωστά και δεν γίνεται ούτε μία σωστή επίθεση ή αλλαγή. Ο δε Παναθηναϊκός σε ένα πραγματικά κακό βράδυ ανατρέπει την κατάσταση μετά από οκτώ λεπτά, την ώρα που ο αντίπαλός του έχει σημειώσει μόλις έναν πόντο. Τέσσερις επιθέσεις καταλήγουν σε λάθος. Τέσσερις σε σουτ με την λήξη του χρόνου. Τρεις σε βεβιασμένες προσπάθειες του Κλέιζα. Ο εκπληκτικός Μπουρούσης παίρνει μόλις δύο σουτ και κανείς άλλος ψηλός δεν ακουμπά την μπάλα με τον Σχορτσιανίτη (κακός στην αρχή) να μην παίζει καθόλου. Τα γκαρντ του Ολυμπιακού αλλού και αλλού πάλι στο ΟΑΚΑ κάτι που συνέβαινε ακόμα και στο καλό διάστημα της ομάδας τους ενώ στο τέλος λύγισαν πρώτοι.

Για να μην σας κουράζουμε. Ο Παναθηναϊκός νίκησε επειδή θυσίασε περισσότερα από ότι ο Ολυμπιακός που αυτή την φορά έδειξε χαρακτήρα, σκληράδα, καρδιά για 29 λεπτά αλλά όχι για 40. Πήρε σφυρίγματα, δεν πήρε την νίκη μόνο λόγω των διαιτητών. Ούτως ή άλλως οφείλουμε να είμαστε συνεπείς σε όσα λέγαμε πέρυσι στον τελικό της Ευρωλίγκας. Τότε τονίζαμε ότι όντως η διαιτησία ήταν κακή για τον Παναθηναϊκό, η ανατροπή της ΤΣΣΚΑ δεν οφειλόταν μόνο σε αυτή αλλά στην αδράνεια των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης. Απόψεις για να συμφωνούμε ή διαφωνούμε.

Σε ένα μόνο επιτρέψτε να είμαστε κάθετοι και αυστηροί: Αν φαίνεται τόσο καθαρά το φτύσιμο του Διαμαντίδη στον Τεόντοσιτς οφείλει να υπάρξει άμεση και παραδειγματική τιμωρία. Ό,τι κι αν συνέβη, ακόμα και αν προκλήθηκε ο αρχηγός του Παναθηναϊκού το να φτύνει έναν αντίπαλο, φέροντας τον τίτλο του αρχηγού της κορυφαίας ομάδας την τελευταία δεκαετία, αποτελεί μέγα λάθος. Ο συνεχιστής του Φραγκίσκου Αλβέρτη, δεν πρέπει να είναι μόνο ένας σπουδαίος αθλητής εντός του παρκέ, αλλά πάνω από όλα να σέβεται τον μεγάλο σύλλογο που εκπροσωπεί και το ίδιο το μπάσκετ. Πέρυσι θυμίζουμε ότι ο Διαμαντίδης έφτυσε τον Γκόλεματς. Είναι αδιανόητο για ένα σπουδαίο παιδί, χαμηλών τόνων, υψηλού ήθους, να υποπίπτει σε τέτοια απαράδεκτα σφάλματα.

Συγχωρείστε το "αν" αλλά πάνω στην μετάδοση λόγω του τάιμ άουτ διέλαθε της προσοχής ενώ δεν υπήρχε ριπλέι ακριβώς διότι συνέβη (αν συνέβη όπως υποστηρίζει ο Ολυμπιακός) σε κενό από μπάσκετ διάστημα.

Κάποιοι φίλοι του Παναθηναϊκού θα μιλήσουν για πρόκληση από τον νεαρό Σέρβο. Μπορεί. Αν υπήρχε μικρόφωνο μετά από κάθε τρίποντο του Νίκολας ή του Τσίλντρες, το ΕΣΡ θα έκρινε την μετάδοση ακατάλληλη. Οι μαμάδες των... δύο στα καλύτερά τους. Δεν έφτυσαν όμως κανέναν.

Όπως δεν είναι μαγκιά η προσπάθεια του Κλέιζα να κάνει σκληρό φάουλ στον Σπανούλη στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο Λιθουανός και οι συμπαίκτες του είχαν 10 λεπτά να το κάνουν αν ήθελαν να δείξουν σκληράδα.